Getreuzel

Barbara Tuchman schreef in 1978 haar bestseller “De Waanzinnige Veertiende Eeuw”. Een wonderlijke vertaling van de oorspronkelijke titel “A Distant Mirror”. Barbara Tuchman leeft niet meer, maar had vast met veel enthousiasme willen beginnen aan een tweede epos, “A Distant Resemblance”. “De Waanzinnige Eenentwintigste Eeuw”. Barbara Tuchman beschrijft in haar boek de verschrikkingen van de Zwarte Dood, de pestepidemie die vier maal zou toeslaan en een derde van de wereldbevolking het leven zou kosten, waar huizen werden dichtgemetseld met hele families er nog in en honden de lijken uit de ondiepe graven sleurden. Ze beschrijft hoe in 1389 de Serven tevergeefs trachten de Turken te weerstaan in de Slag op het Merelveld in Kosovo. En ze beschrijft hoe Nicopolis, aan de oever van de Donau werd ingenomen door de Ottomanen en hoe de Hongaren de westerse landen smeekten hen te helpen in de strijd tegen de steeds meer oprukkende Turken. Niet alle kruistochten hadden als doel het geloof te verspreiden. Ze moest het allemaal optekenen uit verhalen en overleveringen, maar bij het schrijven van de “De Waanzinnige Eenentwintigste Eeuw” zou ze er beelden bij hebben gehad. Het getreuzel van de machtige landen om in te grijpen in een onbeheersbaar conflict in onze tijd, is eenvoudig te vergelijken met de traagheid van heersers uit voorbije eeuwen.

Een miljoen

De argwaan die in het zuidoosten van Europa heerst, als het gaat om een opmars vanuit de islamitische landen, heeft de eeuwen overleeft. In 1989 stonden één miljoen Serven langs de route waar de trein passeerde met de beenderen van de in 1389 gedode koning Lazar. Zeshonderd jaar later. Het Hongaarse hek om vluchtelingen buiten de deur te houden heeft een veel diepere achtergrond dan de argumenten die de Hongaarse regering aanvoert, of eigenlijk zal moeten aanvoeren. Het zit heel diep in het volk. Al eeuwen.